بررسی تاثیرسیلیکون لاینر ها بر کیفیت راه رفتن افراد مبتلا به قطع عضو زیر زانو ؛ مروری بر مقالات

مقدمه: قطع عضوهای اندام تحتانی به طور معمول به علت ضربه، بیماری های عروقی، دیابت و یا اختلالات مادرزادی ایجاد می شود. افراد دچار قطع عضو (amputee)، توانایی ایستادن و راه رفتن را با توجه به سطح قطع عضو خود از دست می دهند. انواع مختلفی از پروتزها جهت افزایش عملکرد افراد قطع عضو مورد استفاده قرار می گیرد. کارآمدی پروتزهای اندام تحتانی توسط یک روش تعلیق مناسب تعیین می گردد، در حقیقت تعلیق و fitting مناسب نقش مهمی در راحتی و عملکرد پروتز ایفا می نماید. به طور تقریبی سه دهه از پیدایش پروتزهای سیلیکون لاینر می گذرد. تأثیر این نوع سیستم پروتزی بر کارایی پروتز به طور واضح مشخص نشده است. علاوه بر آن، تأثیر سیلیکون لاینر بر عواملی مانند سرعت راه رفتن، تعادل ایستگاهی و اطمینان راه رفتن مشخص نیست. بنابراین هدف از این مقاله مروری، بررسی تأثیر سیلیکون لاینر بر پارامترهای ذکر شده در بالا با توجه به تحقیقات موجود بود. مواد و روش ها: یک جستجوی الکترونیک در پایگاه های اطلاعاتی pubmed، isi web of science و embase از سال 1960 تا 2012 و با استفاده از کلمات کلیدی icelandic roll on silicon، trans-tibialamputation، socket (iceross)، trans-tibial prosthesis و silicone liner انجام گردید و کیفیت مقالات با استفاده از ابزار black and down مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: بر اساس کلمات کلیدی استفاده شده، 100 مقاله به دست آمد که 10 مقاله با توجه به معیارهای انتخاب برای تحلیل نهایی پذیرفته شدند. امتیاز گزارش دهی، روایی خارجی، روایی داخلی (خطا) و روایی داخلی به ترتیب بین 9-5، 3-1، 4-3 و 5-3 متفاوت بود. نتیجه گیری: بسیاری از تحقیقات بیانگر بهبود سیستم تعلیق این نوع از پروتزها نسبت به سیستم های رایج بودند. همچنین در خصوص کیفیت راه رفتن، تفاوت محسوسی مشاهده نگردید. در مجموع می توان گفت که تحقیقات بیشتری به صورت تست های کلینیکی جهت درک بهتر مزایای پروتزهای سیلیکونی در افراد قطع عضو زیر زانو مورد نیاز است.